Milli Edebiyat (1911-1923) akımı ile birlikte dilde ve edebiyatta etkin bir şekilde kendini göstermeye başlayan millileşme hareketi, cumhuriyetin ilanından sonra da bu dönemin toplumsal çevresinin etkisiyle milli konulara olan yöneliş etkinliğini sürdürmüştür. Cumhuriyet Edebiyatı'nda şiirde Beş Hececiler, roman ve hikaye gibi nesir türünde eserlerde ise Memleket Edebiyatı gibi edebi topluluklarda milli konulara önem verilmiştir.
Beş Hececiler şiirlerinde hece ölçüsü ve sade bir Türkçe kullanmışlardır. "Hecenin Beş Şairi" olarak anılan Faruk Nafiz Çamlıbel, Yusuf Ziya Ortaç, Orhan Seyfi Orhon, Enis Behiç Koryürek, Halit Fahri Ozansoy şiire ilk olarak Balkan Savaşı yıllarında (1911-1912) ve Servet-i Fünûncuların etkisiyle başlamışlardır. Bu beş şairin tamamı da ilk olarak şiire aruzla başlamış ama sonrasında hece ölçüsüne geçiş yapmışlardır. Bu beş şairi hece ölçüsü ve sade Türkçeyle şiir yazmaya teşvik eden kişiler Ziya Gökalp ve Ömer Seyfettin'dir.
Milli bir edebiyat, milli dil ve milli vezin düşüncesiyle birleşen bu sanatçılar, şiirlerinde Anadolu'nun güzelliklerini, bireysel konuları, I. Dünya Savaşı, Milli Mücadele ve kahramanlık gibi konuları işlemişlerdir. Hecenin on birli ve on dörtlü kalıplarını genellikle kullanan Beş Hececiler, hece ölçüsünde durakları farklı şekilde kullanmışlardır (7+4). Hali Fahri hece ölçüsüyle serbest müstezadı denemiştir. Nazmı nesre yaklaştırma, cümleyi yarıda kesme gibi özelikleri denediler. Gerçekçi bir dille eserlerini yazan sanatçılar, aruz-hece tartışmasını sonlandırmış ve edebiyat çevresinde hece ölçüsünün kabul görmesini sağlamışlardır.
Beş Hececiler:
Yorumlar
Yorum Gönder