Fecr-i Âtî topluluğunun içinde yer alan isimlerden biri olan Fazıl Ahmet Aykaç, çocukluğunda resme ilgi duymuş ve sonrasında ilk zamanlar şiirler uğraşmış olsa da mizah alanına yönelmiştir. İlk şiirlerini Seyyâre adlı dergide yayımlayan sanatçı Hilal, Tanin gibi gazete ve dergilerde fikir yazılarını yayımlamıştır.
Zamanının ilgi çekici siyasi, sosyal ve toplumsal olaylarını mizahi bir dille ele almış, yazılarını bazen nazım bazense nesir olarak yazmıştır. Türk şairlerinin ve yazarlarının üslubunu taklit etmekte başarılıdır.
Sanayî-i Nefîse Mektebinde mitoloji, estetik gibi dersler vermiş; Galatasaray'da edebiyat, felsefe derslerini vermiştir. Fazıl Ahmet'e döneminde 'edebiyat mabedinin şeytanı' denmiş, kemine de 'ucu pek sivri ve maktaı pek keskin' sıfatı verilmiştir.
Eserleri;
- Terbiyeye Dâir
- Divânçe-i Fâzıl Fî Vasf-ı Efâzıl
- Harman Sonu
- Kırpıntı
- Şeytan Diyor Ki
- Gelecek Asırlarda Tarih Dersi
- İkinci Sis
- Fâzıl Ahmed (Manzum Mizahları)
Yorumlar
Yorum Gönder