Türk Edebiyatında Hüseyin Suad

       1896 yılında Servet-i Fünûn topluluğuna katılan Hüseyin Suad Yalçın, şiirlerinde bu dönemin genel özelliklerini göstermiştir. İlk şiirlerini Tercüman-ı Hakikat'te yayınlatan sanatçı asıl şöhretini Servet-i Fünûn'a geçtikten sonra kazanır. Bu dönemin iki büyük şairi olan Cenap Şahabettin ve Tevfik Fikret'in tesirinde kalan şairde, özellikle Cenap tesiri belirgindir.  Şiirlerinde içe kapanıklık, marazilik ve lirizm vardır. Başlıca tema olarak aşk konusu işlenmiştir. Şiirlerini Lane-i Melal adlı bir kitapta toplayan sanatçı 1911'den sonra "yeni lisan" hareketiyle birlikte dilde sadeleşmeye gitmiş ve bazı şiirlerinde hece veznini kullanmıştır. Milli edebiyat etkisindeki şiirlerini Gave-i Zalim takma adıyla yayımlamış ve Gave Destanı adıyla kitap haline getirmiştir.

        Edebiyat-ı Cedide sanatçıları arasında tiyatro ile en çok ilgilen isim olan Hüseyin Suad, telif ve adaptasyon olmak üzere pek çok oyun yazmış ve döneminde bu türdeki en başarılı isimlerinden biri olmuştur. Tiyatrolarında Servet-i  Fünûn'un dil ve üslup özelliklerinin tersine konuşma diline uygun olması göze çarpmaktadır. Tiyatroları teknik açıdan, olayların kurgulanışı açısından Servet-i Fünûn sanatçılarına göre başarılıdır.

         Eserleri:

• Şehbâl Yahud İstibdâd'ın Son Perdesi (Tiyatro)
• Devâ-yı Aşk (Tiyatro)
• Hulle Yahud Kabakçı Ferhad Ağa (Tiyatro)
• Çifteli Mikroplar (Tiyatro)
• Küçük Beyler Yahud Derse Devam Edelim (Tiyatro)
• Tayyâre (Tiyatro)
• Ahirette Bir Gün (Tiyatro)
• Ana Karnında Son Gece (Tiyatro)
• Kirli Çamaşırlar (Adaptasyon Tiyatro)
• Kundak Takımları (Adaptasyon Tiyatro)
• Kayseri Gülleri (Adaptasyon Tiyatro)
• Lâne-i Melal (Şiir)
• Gave Destanı (Şiir)